തിരിച്ചു പോകാം

തിരിച്ചു  പോകാം 

അകം  നിറഞ്ഞഹമകന്ന  കാലമോർത്തു
                             നോക്കിയാൽ
അഹന്തയെല്ലാം   ബാല്യമായകന്നു പോയിടും
ഞാനുമില്ല  നീയുമില്ല
                      രൂപഭേദങ്ങൾ .


വക്ര  മുഷ്ടി  കാട്ടി ഭയപ്പെടുത്തില്ല
പരുക്കേറ്റു  വീണ  ബാലഹീനനാം
                               തൊട്ടയൽക്കാരനെ

പുഴുക്കുത്തേറ്റു  നശിച്ച നിൻറെ   നന്മകൾ
തിരിച്ചെടുക്കാനാകുമോ  പരിശ്രമിചെന്നാൽ

കാര്യമില്ലയെന്നു  നിന്നെ പഴിച്ചിടാതെ നീ 
തിരകെ വന്നു  ചേരുമോ  നന്മയെന്നതിൽ
നന്മ തിന്മയറിഞ്ഞിടാത്ത  ബാല്യ കാലത്തിൽ 

ചെറിയ ഒരു ഓർമ്മ

ചെറിയ ഒരു  ഓർമ്മ 

വിതുര govt : യു .പി. സ്കൂളിൽ  ഞാൻ ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ  പഠിക്കുമ്പോൾ  എൻറെ ചേച്ചി രണ്ടാം ക്ലാസ്സിൽ  ആയിരുന്നു. അന്ന് ക്ലാസ് മുറികളുടെയും  അധ്യാപകരുടെയും അപര്യാപ്തത കൊണ്ട്  ഒന്നാം ക്ലാസിനു രാവിലെയും രണ്ടാം ക്ലാസിനു ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷവും  ആയിരുന്നു പഠിത്തം. ആയിടയ്ക്കാണ്  പൊന്മുടിയിലെ  ബസ്സപകടം . അപകടം  രാവിലെ ആയിരുന്നതിനാൽ സ്കൂൾകുട്ടികളും  അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.അന്നത്തെ ദിവസംമുഴുവൻ അപകടത്തെ  കുറിച്ച്  മാത്രം  ആണ് കേൾക്കാൻ ഇടയായത്      അന്ന് സ്കൂൾ അസ്സെംബ്ലി മാത്രം ആ ണ്നടത്തിയത് ..പിന്നെ സ്കൂൾ വിട്ടു.   30  km  അകലെ  അപകടത്തിൽ പെട്ടവരെ സ്കൂളിനു  തൊട്ടടുത്തുള്ള  ആശുപത്രിയിലാണ്  കൊണ്ട്  വന്നത് .

      അപകട വിവരമൊന്നും അറിയാതെ  സ്കൂളിൽ വന്ന ഞാൻ  അധ്യാപകർ  കൂടി നിന്ന് സംസാരിക്കുന്നതെല്ലാം  ശ്രദ്ധിച്ചു  കേട്ടു .. അവരുടെ  സംസാരത്തിൽ നിന്നും പൊന്മുടിയെന്നാൽ  നിസാരക്കാരൻ  അല്ല എന്ന് മനസിൽ ആയി. അവിടത്തെ  ഹെയർപിൻ വളവുകൾ  എൻറെ ഭാവനയ്ക്ക്  അനുസരിച്ച് വരച്ചിട്ടു . പൊൻ‌മുടിയിൽ വളർന്നു  നിൽക്കുന്ന  കൊക്കോ മരങ്ങൾ  അപകടകാരിയാണെന്ന്  മനസിലായി. അവടെ നിറയെ  കൊക്കോ മരങ്ങൾ  കൊണ്ട് കാടായി  കിടക്കുന്നു .  പൊന്മുടിയെന്നാൽ  കൊക്കോ വനം.  കൊക്കോ മരത്തിലേയ്ക്കു എങ്ങനെയാ അതിലെ വരുന്ന  വണ്ടികൾ  വീഴുന്നത് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും  പിടി കിട്ടുന്നില്ല.

                      എന്തായാലും  തൊട്ടടുത്തല്ലേ  ആശുപത്രി. അവിടെയും കയറി കാര്യങ്ങൾ  വിശദമായി മനസിലാക്കി .

                ഞാനവിടെ  കണ്ട അപ്പൂപ്പൻ  മരിച്ചു പോയി  എന്നാണ് ഞാൻ മനസിലാക്കിയത്.. അത് സത്യമാണോ എന്ന് എനിക്കിപ്പോഴും അറിയില്ല.പക്ഷെ ഞാൻ അപ്പൂപ്പനെ  കൊന്നു. എന്നിട്ടും  മതിയാക്കിയില്ല . വീട്ടിലേയ്ക്ക്  പോകുന്ന  വഴിയ്ക്ക്  ആരൊക്കെ  ബസ്‌ അപകടത്തെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമോ  അവിടെയൊക്കെ നിന്ന് കേൾക്കും 

            ചന്തമുക്കും കഴിഞ്ഞു  വായനശാല മുക്കിലെത്തിയപ്പോൾ  എന്നെ  കാണാത്തത്  കൊണ്ട്  പപ്പാ അന്വേഷിച്ചു  വരുന്നു. അപ്പോഴും ഒരാൾ  വർത്തമാനം പറയുന്നതും കേട്ട് നില്ക്കുകയാണ്  ഞാൻ.   വല്യ  വല്യ സംഭവങ്ങൾ  അറിഞ്ഞിട്ടു വരുന്ന  എൻറെയടുക്കൽ പപ്പയുടെ  വിരട്ടൊന്നും  ഫലിച്ചില്ല . വീട്ടിൽ ചെന്ന് വാതോരാതെ  കഥ കെട്ടുകൾ അഴിച്ചിട്ടു.  ചേച്ചി പിന്നെയും പിന്നെയും സംശയങ്ങൾ  ചോദിച്ചു . അപ്പൂപ്പനെ ചത്ത്‌  കൊണ്ട്  പോകുന്നത്  ഭാവന  സമ്പന്നമായി  അവതരിപ്പിച്ചു.

     

രാത്രി  ഭക്ഷണത്തിന്  ഇരുന്നിട്ടും  എൻറെ സംസാരം  ഇത് തന്നെ.ആരൊക്കെ  ഇടപെട്ടിട്ടും  വിഷയം  മാറ്റാൻ  ഞാൻ തയാറായില്ല .രാത്രിയായി  എല്ലാവരും ഉറങ്ങി. പാവം  എൻറെ ചേച്ചിയ്ക്ക് മാത്രം  ഉറങ്ങാൻ  പറ്റുന്നില്ല .. പനി  പിടിച്ചത്രേ. രാത്രിയെ  തള്ളി നീക്കി  പിറ്റെന്നു  അവളെ  ആശുപത്രിയിലേയ്ക്ക്  കൊണ്ട് പോയി. ഞാൻ സുഖമയിട്ടുറങ്ങി  രാവിലെ  പള്ളിക്കൂടത്തിലും പോയി.

.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ഞാൻ

ഞാൻ 



ലക്ഷ്യങ്ങളില്ലാതെ  വഴി തെറ്റി
അക്ഷരങ്ങളെ വായിച്ചെടുത്തവൾ
എഴുത്തറിയില്ല , ഭാവനയില്ല
പൊട്ടി തെറിക്കും  വിമർശനങ്ങൾ  ഇല്ല .

എൻറെ മകൾ

വിതുരോദയം  മാഗസിനിൽ  പ്രസിദ്ധീകരിച്ച കവിത  ജൂണ്‍  മാസം 21-ആം  തീയതി എഴുതിയത് 

മക്കളില്ല മക്കളില്ല മക്കളില്ല  പോലും 

മണ്ണിൽ  അലിഞ്ഞു ചേരുവാൻ 

ഒരു പിടി  മണ്ണിടുവാൻ  മക്കളില്ലപോലും .
മക്കളില്ല ; 
പരിഹസിച്ചു മനുജർ പലവട്ടം 
എന്നിട്ടും ഈ  നദിയെന്തേ   പറയുന്നു 
നീയെൻറെ   മകളെന്നു .

ഭാരം കീറി' മണ്ണിൽ  വലിച്ചെറിഞ്ഞവരെ 

ചപ്പു കൂനയിൽ വലിച്ചെറിഞ്ഞവരെ 

നീ യാത്രയാക്കുന്നു , ഹൃദയം പൊട്ടും ഗദ് ഗതത്താൽ 
നീയവർക്കയി  കാവ്യ മാലകൾ  കോർക്കുന്നു .

നീ ശ്വസിച്ച വായു തന്ന പൊക്കിൾ കൊടി 

                              പൊട്ടീ  നദീതീരത്ത് ,

ഭോഗം തീർത്തു  കൂടണഞ്ഞു  നിന്നെ ഉരുവാക്കിയവനും .

രക്ത മാലിന്യത്താൽ അശുദ്ധയാം നദി തന്നു 

                               നിന്നെയെൻറെ കയ്യിൽ 

ചളി നിറഞ്ഞ നിൻ മേനി നക്കി  തുടച്ചെടുത്തു 

 മകളെയെന്നു  വിളിച്ചതോർമ്മയില്ലേ ?

ഏകിയില്ല ഒർക്കുവാനായിട്ടൊന്നും  
നിനക്കെന്ന  പിറുപിറുപ്പസഹനീയം ഇന്നെനിക്ക് 

നീയെൻറെ മകളെന്നു  വിളിച്ചവൾ ഒരുവൾ  

                                      ആ നദി ഒരുവൾ മാത്രം .

വിഷ പാമ്പുകൾ ചീറ്റും കാട്ടിൽ നിനക്കായി തേടി ഞാൻ  

                   പഴങ്ങൾ പൂന്തേനുകൾ. 

വിശപ്പകന്നു  വളർന്നു എൻറെ വിണ്ടു കീറിയ 

                            ദിന രാത്രങ്ങളാൽ .
എന്നിട്ടും നീയെന്തേ അമ്മേയെന്ന്  വിളിചില്ല 

 എൻറെ  ശവ പറമ്പിൽ ഒരു പിടി മണ്ണിടുവാൻ
  നീ എന്തേ വന്നില്ല .

ഞാന്നിന്നു നീറുന്നു നീ  സ്വയം  തീർത്ത 
                                      അനാഥത്വത്തിൽ,

എന്നിട്ടും ഈ  നദിയെന്തേ  പറയുന്നു 
നീയെൻറെ   മകളെന്നു .

 ,

മഴയത്ത്

മഴയത്ത് 

ഇടിമഴ , പെരുമഴ , തോരാമഴയത്ത്
ഒന്ന് ,രണ്ടു , മൂന്നാൾക്കാർ
ഒരു കുടക്കീഴിൽ പോണ കണ്ടോ ?

ചേമ്പില വെട്ടി കുടയുണ്ടാക്കി
മഴയത്തീറൻ  മാറാത്ത
കൈലിയുമുടുത്ത് പെണ്ണുങ്ങൾ
വയലേലകൾ താണ്ടുന്നു

          നനഞ്ഞൊലിച്ച പള്ളിക്കുടം
                   അടച്ചിടുമാന്നേരം ,

പാലം കടക്കും പിള്ളർക്കായി .

വിശപ്പ്

വിശപ്പ് 

വിശപ്പില്ലാത്ത  വയറുമായി 

വിശപ്പിന്റെ കഥയെഴുതാൻ 

നാലഞ്ചു വട്ടം തുനിഞ്ഞു.

വാക്കുകളില്ല   നാവിന്തുമ്പിലും , തൂലികയിലും .

ഒരുപിടി അന്നം കൊടുക്കുവാൻ 

വിശന്നൊട്ടിയ  വയറുകൾ തേടി  നടന്നു .

എങ്ങുമില്ല്ല  ഒട്ടിയ വയറുകളും ,

അവിഹിത ഗർഭത്ത ൽ വീർത്ത വയറുകളും.

ഉദര രോഗം പിടിപെട്ടവർ ,

വയറൊട്ടുവാൻ    അത്താഴ പഷ്ണി കിടക്കുന്നവർ .

വിശപ്പിന്റെ മാധുര്യ അറിയുവാനാളില്ല ;

ആവോളം മധുരം ഭുജിക്കാൻ  കഴിയുന്നവരുമില്ല .

മൃത്യു

മൃത്യു 

അവനിന്നലെയും  വന്നുപോയെന്നുപോൽ 

താർതെന്നലൂതിയൂതി  തളർന്ന 

മുളങ്കാടുകളിൽ  അസ്പഷ്ടമാം 

നിശ്വാസം തങ്ങിയെന്നോ ?

എന്തോ ? രാവിന്റെ തേന്മയിൽ 

                          ഞാനുറങ്ങി .

രാത്തിങ്കളെന്നെ  താഴുകിയോ 

അറിയില്ലെനിക്കൊന്നും .

നിൻ മൃദു സ്മേരം  തിളങ്ങി 

മണ്ണിനു   ശാന്തമാം 

നിർവൃതിയുമേകി ,

അരികിലിരുന്നു മുത്തശ്ശിക്കഥ 

പെറു ക്കിയെടുത്തോരു ,മാലകോർത്തു 

                          എനിക്കിട്ടുവെന്നോ ?

അറിയില്ലെനിക്കത് .....

ഓർക്കുന്നു ,ആരാമത്തിൻ 

ചന്തത്തിൽ നീയെനിക്കേകിയ 

ചെണ്ടുകൾ ,മണിമുത്തുകൾ .

ഉറങ്ങട്ടെ ,ഞാനുറങ്ങട്ടെ

          നീ  വന്നു പൊയ്കോളൂ 

ഇന്ന് ഞാൻ

 ഞങ്ങൾ  അലയുകയാണ്.

അലച്ചിലുകൾ നിറഞ്ഞ എന്റെ ജീവിതം എന്നാണ്  അവസാനിക്കുന്നതു.
അല്ല, ജീവിതത്തിൽ എന്ന് ഈ അലച്ചിലുകൾ  അവസാനിക്കും...
.ഉപ്പാപ്പാൻ  പറഞ്ഞപോലെ ശാപം പിടിച്ച പെണ്ണ് തന്നെ...

ഇന്നും അലഞ്ഞു   വളരെ ദൂരം   ...
കാമുകനെ തേടി .. അല്ല്ല കാമുകനോടൊപ്പം
കാമുകനെങ്കിൽ  കാമമെങ്കിലും ഉള്ളിൽ  വേണ്ടേ?
കാമവുമില്ല സ്നേഹവും  ഇല്ല ..
കുറെ  പരിമിധികൾ  മാത്രം  വാതോരാതെ പറഞ്ഞു ..
എനിക്കൊട്ടും തലയിൽ  കയറാത്ത  നിയമ കുരുക്കുകൾ  പറഞ്ഞു.
സമാധാനമില്ലാത്ത അലച്ചിലുകളെ  കുറിച്ച് മാത്രം  പരസ്പരം പങ്കുവെച്ചു.


പ്രണയ ജോടികളെ  പോലെ യാത്ര ചെയ്തു ...
പ്രണയം ഒട്ടുമില്ലായിരുന്നു ..
പരസ്പരം നോക്കിയപ്പോൾ  കണ്ണുകൾ ചിമ്മിയില്ല ..

ഭയം ....ഭയം മാത്രം അതിലുണ്ടായിരുന്നു.

 ചിലപ്പോഴെങ്കിലും   ഭാര്യയോടെന്നപോലെ സംബോധന ചെയ്തു.

യാതൊരു  കടമയും   നിർവഹിച്ചില്ല.

നിന്റേതു എന്റേത് എന്ന  വേർതിരിവ് സ്പഷ്ടമായിരുന്നു 

ഇരുട്ടിൽ  ഒരു വേശ്യയാകാമെന്ന്  സന്തോഷിച്ചു. 

ഈ  സുന്ധരമായ രാത്രിയിലുംപങ്കു വച്ചത്  

ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാത്ത അലച്ചിലുകളെ കുറിച്ചല്ലേ?

ഞാൻ മാത്രമല്ലല്ലോ നീയും അലയുകയല്ലേ?

ഇനിയുള്ള  അലച്ചിലുകൾ  നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു 

 ആയലെന്ത?

നമുക്ക് അലഞ്ഞു തിരിയേണ്ട വഴികൾ  വ്യത്യസ്തമാണ് അല്ലെ?

അലച്ചിലുകൾക്കിടയിൽ എപ്പോഴോ കണ്ടു മുട്ടിയവർ.

പിരിഞ്ഞു യാത്ര ചെയ്യാം.

വിവേകമുണ്ടെന്നു സ്വയംതോന്നിയിട്ടും 

എന്താണ് വീണ്ടും നമ്മുടെ യാത്ര ഒരുമിച്ചാക്കിയത്.

ഇപ്പോഴും  ഞങ്ങൾ  അലയുകയാണ്.

പ്രണയം ഇല്ലാതെ  കടമകൾ ഇല്ലാതെ...

                                     കാമം ഇല്ലാതെ........

എൻറെ സുപ്രാഭാതം 

      പറങ്കിമാന്തോട്ടത്തിലെ കുന്നിനു മുകളിലെ
വീട്ടിലായിരുന്നപ്പോൾ  അതിരാവിലെ നാലുമണി ക്ക് പോറ്റികുന്നിലെ പെന്തെകോസ്റ്റ്  പള്ളിയിലെ  സ്തോത്ര  പ്രാർത്ഥന  കേട്ടാണ് ഉണരുന്നത് .   പ്രാർത്ഥന കഴിയുമ്പോൾ ..മുളയ്ക്കോട്ടുകരയിലെ  മസ്ജിതിൽ  നിന്നും സുബഹ് ബാങ്ക് വിളി......   അഞ്ചു മണിക്ക് തൊട്ടു അയൽപക്കതെന്നപോലെ  ശിവക്ഷേത്രത്തിലെ  പ്രഭാതകിർത്തന , ഞങ്ങൾ  പഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുംപോൾ  കേൾക്കാം . .

 ഇരുപത്താറു വർഷം  എന്റെ പ്രഭാതം മൂന്നു മതത്തിന്റെയും പ്രാർത്ഥനകേട്ടാണ്  ആരംഭിച്ചിരുന്നത് ..

അത്രയും സുന്ദരമായ പ്രഭാതം ... എനിക്കിന്നു  കിട്ടാറില്ല.