എൻറെ മകൾ

വിതുരോദയം  മാഗസിനിൽ  പ്രസിദ്ധീകരിച്ച കവിത  ജൂണ്‍  മാസം 21-ആം  തീയതി എഴുതിയത് 

മക്കളില്ല മക്കളില്ല മക്കളില്ല  പോലും 

മണ്ണിൽ  അലിഞ്ഞു ചേരുവാൻ 

ഒരു പിടി  മണ്ണിടുവാൻ  മക്കളില്ലപോലും .
മക്കളില്ല ; 
പരിഹസിച്ചു മനുജർ പലവട്ടം 
എന്നിട്ടും ഈ  നദിയെന്തേ   പറയുന്നു 
നീയെൻറെ   മകളെന്നു .

ഭാരം കീറി' മണ്ണിൽ  വലിച്ചെറിഞ്ഞവരെ 

ചപ്പു കൂനയിൽ വലിച്ചെറിഞ്ഞവരെ 

നീ യാത്രയാക്കുന്നു , ഹൃദയം പൊട്ടും ഗദ് ഗതത്താൽ 
നീയവർക്കയി  കാവ്യ മാലകൾ  കോർക്കുന്നു .

നീ ശ്വസിച്ച വായു തന്ന പൊക്കിൾ കൊടി 

                              പൊട്ടീ  നദീതീരത്ത് ,

ഭോഗം തീർത്തു  കൂടണഞ്ഞു  നിന്നെ ഉരുവാക്കിയവനും .

രക്ത മാലിന്യത്താൽ അശുദ്ധയാം നദി തന്നു 

                               നിന്നെയെൻറെ കയ്യിൽ 

ചളി നിറഞ്ഞ നിൻ മേനി നക്കി  തുടച്ചെടുത്തു 

 മകളെയെന്നു  വിളിച്ചതോർമ്മയില്ലേ ?

ഏകിയില്ല ഒർക്കുവാനായിട്ടൊന്നും  
നിനക്കെന്ന  പിറുപിറുപ്പസഹനീയം ഇന്നെനിക്ക് 

നീയെൻറെ മകളെന്നു  വിളിച്ചവൾ ഒരുവൾ  

                                      ആ നദി ഒരുവൾ മാത്രം .

വിഷ പാമ്പുകൾ ചീറ്റും കാട്ടിൽ നിനക്കായി തേടി ഞാൻ  

                   പഴങ്ങൾ പൂന്തേനുകൾ. 

വിശപ്പകന്നു  വളർന്നു എൻറെ വിണ്ടു കീറിയ 

                            ദിന രാത്രങ്ങളാൽ .
എന്നിട്ടും നീയെന്തേ അമ്മേയെന്ന്  വിളിചില്ല 

 എൻറെ  ശവ പറമ്പിൽ ഒരു പിടി മണ്ണിടുവാൻ
  നീ എന്തേ വന്നില്ല .

ഞാന്നിന്നു നീറുന്നു നീ  സ്വയം  തീർത്ത 
                                      അനാഥത്വത്തിൽ,

എന്നിട്ടും ഈ  നദിയെന്തേ  പറയുന്നു 
നീയെൻറെ   മകളെന്നു .

 ,