ഏക താരം

ഏക താരം

ഏകനായി പോകും  ഈ മനസിലെ താരം
ക്ഷണികമീ ഭൂവിൽ ചില നേരമെങ്കിലും

കരുണയിൽ കാതൽ കാണ്മതില്ലിവിടെ
വേർതിരിവിൻ  വന്മതിൽ  തീർത്തു നീയും

പ്രേമമോ  പിന്നെ  പലവഴി പിരിയും
മോഹ ഭംഗങ്ങൾ കാരണമായാൽ

മനസിലെ  ആശ  ചാരമായി  മാറി
ഇണക്കിളി  ദൂരെ  പറന്നു പോയി

ഞാൻ നിനക്കായി കാത്തിരിക്കുമെന്ന്
ചൊല്ലി ക്ഷയിച്ചു കാത്തിരുന്നേകനായി

എങ്കിലുമെൻ മനം നിറയ്കുന്നീ സന്ധ്യയിൽ
നിൻറെ സിന്ധൂര വർണ്ണങ്ങൾ  ഓർത്ത്

നിശീഥിനി പാടുന്നു നിൻറെ സങ്കീർത്തനം
എനിക്കായിട്ടെന്നും
 മധുരമീ  നിദ്ര ശുഭ പ്രഭാതം നൽകും

പ്രഭാത സൂര്യൻ എന്നെ ഉണർത്താതെപോകും
പിന്നെയും എപ്പോഴോ നിൻ മൊഴി കേൾക്കും

പ്രിയ സഖി  നീയെന്തേ സ്വാർത്ഥയാകുന്നു
പൂഴ്ത്തി വച്ചില്ല ഞാൻ നിൻറെസ്വാതന്ത്ര്യം

നിൻറെ സ്വാതന്ത്ര്യം  മടുത്തു എന്നാകിൽ
വരൂ  ഞാനിവിടെ  കാത്തിരിക്കുന്നു

എന്തിനെന്നു  അറിയില്ല  ഏതിനെന്നു അറിയില്ല
എന്നും നിനക്കായി  ക്ഷയിച്ചു  ഈ ജീവിതം .

ബീജം കലരാത്ത ഗർഭ  പാത്രം
                    കരയുന്നു
മകനേ  നീ വീണ്ടുമൊരു   ഭ്രൂണമായി
വരുമെങ്കിൽ  ഞാൻ ഭ്രഷ്ടയാകം
നിനക്കീഭൂമിയിൻ  നന്മ കാട്ടി തരാം .

ശബ്ദ രൂപം

രൂപമില്ലാത്തവയ്ക്കു  രൂപം കൊടുക്കുവാൻ
ആകുമീ ശബ്ദ രൂപങ്ങൾക്ക്‌

ഇല്ലാത്ത പാത്രങ്ങൾ  കോറീയിടുന്നു
പണ്ടത്തെ കഥകൾ  കേട്ടുകൊണ്ട്

ആരെയും  പേടിച്ചിട്ടില്ലായെങ്കിലും
കേട്ടു കേട്ടു ദൈവത്തെ  ഭയപ്പെടുന്നവർ
                            മനുഷ്യർ


ചരിത്രങ്ങൾ മാറ്റി എഴുതിയവർ
ശബ്ദ രൂപത്തിലിന്നും  ജീവിക്കുന്നു .

വിസ്മൃതിയിലാണ്ട്  പോകാതെയിരിക്കുവാൻ
ശബ്ദ മുണ്ടാക്കുക  ശബ്ദ മുണ്ടാക്കുക

ശബ്ദരൂപങ്ങൾ നൽകുന്നു
മാറ്റങ്ങൾ , യുദ്ധങ്ങൾ  പുരോഗമനങ്ങൾ .


വെളുപ്പിന്  വിശപ്പിൻ  അലറൽ
                           കേട്ടാലറിയാം
അകലെ  മൃഗശാലയിൽ  സിംഹമാണെന്ന് .


കേട്ടാലറിയാം ദൂരെ പായും വണ്ടിയേതെന്നു;
കണ്ണെത്താ  ദൂരത്തെ  വിമാനം അറിയാം
 അത് സഞ്ചരിക്കും ശബ്ദത്തിലൂടെ .


നാദം കേട്ടെതിർ പാട്ട് പാടും
കുയിലെന്നറിയാൻ  രൂപമേ  വേണ്ടാ



സ്വപങ്ങൾക്ക്  വിലക്ക് കൽപ്പിക്കുന്നു
  കണ്ടിട്ടേയില്ലാ താ  ചീവിടിൻ ശബ്ദം


മധുരമോ , പരുക്കനൊ ,  നീളമോ,  കുറുകലോ
നാം ഇന്നത്തെ   ശബ്ദ രൂപങ്ങളാണ്

വിസ്മൃതിയിലാണ്ട്  പോകാതെയിരിക്കുവാൻ
ശബ്ദ മുണ്ടാക്കുക  ശബ്ദ മുണ്ടാക്കുക


അമ്മയെനിക്കെന്നുമൊരു ശബ്ദ രൂപം.
'മകളേ  ' എന്ന്  എത്ര ദൂരെ  നിന്ന്  വിളിച്ചാലും
തിരിച്ചറിയുന്നേൻ മാതാവിൻ  ശബ്ദ രൂപം.



അച്ഛൻ പിരിഞ്ഞു  ഏറെ ആയെങ്കിലും,
രാത്രിയിൽ  കാർക്കിച്ചു  വരവ്
അറിയിക്കുന്നതിപ്പോഴും  കേൾക്കുന്നു



ചേച്ചിയും  ചേട്ടനും  എത്ര അകന്നാലും
'കലപില ' എന്നത്  മറക്കുവാനാകില്ല
ഉമ്മറത്തിൽ കേൾക്കുമേ  ഇപ്പോഴും
 ദൂരെയാ തൊടിയിലെ 'കലപിലകൾ  '



ഉച്ചത്തിൽ  സംസാരിക്കും  ചെറിയമ്മ ,
ചിറ്റപ്പൻ  ആൾ രൂപങ്ങൾ  അല്ല
വെറും  ശബ്ദ രൂപം.


ഇന്നേയ്ക്ക് നമ്മൾ  ഉണ്ടാക്കുന്ന  ശബ്ദങ്ങൾ
നാളെ തലമുറയ്ക്ക്  നമ്മുടെ രൂപമാണ് .


 മധുരമോ , പരുക്കനൊ ,  നീളമോ,  കുറുകലോ
നാം നാളത്തെ  ശബ്ദ രൂപങ്ങളാണ്

വിസ്മൃതിയിലാണ്ട്  പോകാതെയിരിക്കുവാൻ
ശബ്ദ മുണ്ടാക്കുക  ശബ്ദ മുണ്ടാക്കുക


നാളത്തെ നമ്മുടെ നല്ല രൂപം  മെനയുക

കഥാർസിസ്

വേണമെൻ   കഥകളിൽ
                        വികാര  വിമലീകരണം

ആദ്യത്തെ  പാദത്തിൽ  കോപം അടങ്ങി
രണ്ടാമത്തെതിലോ  അസൂയയും

ഈർഷ്യയും  പിണക്കവും
               ഒന്നൊന്നായ്  അലിഞ്ഞു


വെട്ടി നിരത്തി ജാതി ചിന്തയൊക്കെയും


മതേതരത്വത്തിൻ  കൊടികൾ  പറത്തി

രാഷ്ട്രീയ  തത്വങ്ങൾ  നിരത്തി
രാഷ്ട്രീയ  കൂട്ടത്തെ  പോരിനു  വിളിച്ചു


കോഴയിൽ  വാങ്ങിയ  ഉദ്യോഗത്തെ
                               പുച്ചിച്ചു

ദാരിദ്ര്യം , കർക്കിടക  കെടുതികൾ  പാടി
 കരയിപ്പിച്ചും , നിലവിളിപ്പിച്ചും


കള്ളനും  പിടിച്ചു  പറിക്കാരനും
                      വേശ്യയും
സാമൂഹ്യ വിരുദ്ധരെന്നു  വരുത്തിയും
ജടാഭിലാഷക രെയും  വിമലീകരിച്ചു .


സംതൃ പ്തയായ കഥാകാരിയായി
'ബൂലോക'ത്തിൽ  ഇട്ടു  വായനയ്ക്കായി

നിമിഷങ്ങൾ  നിമിഷങ്ങൾ   കഴിയുന്തോറും
വികാര തള്ളലിൽ  ഭൂലോകം  പൊട്ടി

ആദ്യത്തെ  മറുപടി  കോപത്തോടെ
പിന്നെയും  ഇത്തിരി  ഈർഷ്യയോടെ

പിന്നെയും പിന്നെയും  വായിച്ചപ്പോൾ
എൻറെ  ജഡാഭിലാഷങ്ങൾ  പോലും
                                    മരിക്കുമാറു
വായനക്കാരൻറെ  നല്ല ഒരു -----------------------

പ്രകൃതിയോട്‌

എന്തിനു  തെറ്റിക്കുന്നു
                നിൻ  നിയമങ്ങളെ
നിന്നാൽ  കഴിയാത്ത
               നീർ  കുടിക്കുന്നതെന്തിനു ?
മ്ലെച്ചതതകളോട്  പ്രതികാരമോ
 വറ്റി  വരണ്ട  കുളങ്ങളിൽ
                പരൽ മീനുകൾ
ചത്തു ഒടുങ്ങുന്നതു  കണ്ടാഹ്ലാദമോ ?




പിന്നെയും  നിൻറെ ക്രോധം  കെടാതെ
കടൽ പൊട്ടിചൊഴിക്കുന്നു
                          ധരിണിമേൽ
ബൽഹീനർ  മനുഷ്യർ
                തങ്ങുമീ  മണ്‍ കൂടാരത്തിൽ
വെറും കീടങ്ങൾ  പുഴുക്കൾ
                         അഹങ്കാരികൾ
നിൻറെ  കോപത്തിൽ  ഒലിച്ചു പോം
                     വെറും  പാഴ് മരങ്ങൾ



ആകില്ല  നശിപ്പിക്കാനീ  ഭൂമിയെ
                                  നീരിനാൽ
നീയെത്ര കോപിച്ചാലും

' അഗ്നിക്കായ്  സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നീ
                                    ഉർവ്വിയെ '

അറിയുന്നില്ലേ നീയുമാ   ആപ്ത  വാക്യം



അഗ്നിയെ ശേഖരിക്കൂ  നീ നിൻറെ
                            ചൂളയിൽ

കത്തിയെരിക്കുവാനീ  ഭൂമിയിൻ
ജീവനും ജീവ ജാലങ്ങളും


 മൊത്തമായി  തീർക്കുവനാകുമീ-
                         മ്ലേച്ഛത
അഗ്നിയാൽ  നക്കി  തുടച്ചെന്നാകിൽ

ഇടിയും മിന്നലും --------------------------

ഇടിയും  മിന്നലും
--------------------------


നിദ്ര തൻ  നാലുകെട്ടിൽ
 അർദ്ധ  നിശീഥിനിയിൽ
നിൻ  സ്വരം  കേട്ടു ഞെട്ടിയുണർന്നു .


നിദ്ര  കേട്ടു ഞാനെഴുതിയ
             അക്ഷര തുണ്ടുകൾ
വെന്തു വെണ്ണീ റാ യി
                     നിന്റെ  ആലിംഗനത്തിൽ


എന്തിനു  നീയെന്നെ  നിശ്ചലയക്കുന്നു
                        നിൻറെ കരുത്താൽ

തുറന്നിട്ട  വാതായനങ്ങളില്ലെങ്കിലും ,

 നെഞ്ചകം  പിളരർന്നു  ഞാൻ പെറ്റ
 അക്ഷര  കുഞ്ഞുങ്ങളെ വിഴുങ്ങി  നീ
                            കോപം  ശമിക്കാതെ

ഞാനിതാ  കേൾക്കുന്നു  എൻറെ  കുഞ്ഞുങ്ങളിൻ
                               വിലാപം


കെട്ടിയടച്ച  നാലുകെട്ടിൽ
അന്ധകാരത്തിൽ  ഞാനെന്തു  ചെയ്യാൻ?

അരങ്ങിൽ നിന്ന് അടുക്കളയിലേയ്ക്ക്

എല്ലാരുമിങ്ങനെ  അരങ്ങു  വാണാൾ
ആരാണ്  ചമയ്പ്പതു  നല്ലയാഹാരം ?



പുകയറയിൽ നീറുന്ന  കണ്ണുമായി
പൂർവ്വന്മാർ  ചമച്ച കാവ്യ  ഭക്ഷണത്തിൻ
രുചി  മറന്നു പോയോ ?



ഏതാണ്  ശരിയെന്നും  ഏതാണ്  തെറ്റെന്നും
അറിയാത്ത കാലത്തിൽ

പകച്ചു പോയ ജന്മങ്ങൾ
നീറി പുകഞ്ഞെഴുതി  കാലത്തിൻ
             അഗ്നിയിൽ
നാടൻ  പാട്ടുകൾ  പോലുമന്നത്തെ
രുചിയുള്ള  ആഹാരം .



പുകയില്ലാ  കുശിനികൾ , അടുക്കി  വച്ച
                                വ്യഞ്ജനങ്ങൾ
പകൽ  പോലെ വെളിച്ചം  തരും
                           കണ്ണാടി  ചുമരുകൾ.



എന്നിട്ടും നീയിന്നും  നിലാവിനെ പ്രണയിച്ചു
മഴയേ  പ്രണയിച്ചു  പൂമുഖത്തു  തന്നെ
                                   ഉലാത്തുമെങ്കിൽ ,


യാത്ര  പോയ  നിൻറെ  മക്കൾ
ജീവിത  പന്ഥാവിൽ  തോറ്റു  നിന്നരികിൽ
                                  വന്നാൽ

ജടാരഗ്നിയെ ശമിപ്പിചു ഊർജം
                      കൊടുക്കുവനാരുണ്ട് ?


അരങ്ങിൽ  നിന്ന് അടുക്കളയിലേയ്ക്ക്
                ഒരു പോക്ക് നല്ലതല്ലേ?

-------------------------------------------------------------