അലഞ്ഞു ഞാനേറെ നാൾ
നനവുള്ള മണ്ണതിൽ
അലിഞ്ഞു ചേരാ-
നേകയായി ഏറെ ദൂരം
എങ്കിലോ മുൻപിലെ
തീ പാറും കല്ലുകൾ
തീർത്ത മണ്‍തരികളിൽ
പതിഞ്ഞെന്റെ പാദം
വെന്തു പിളർന്നു
തളർന്നു പോയി
ആകുമോ താണ്ടുവാൻ
ഈ ദൂരമൊക്കെയും
തീ കാറ്റിൽ തിളയ്ക്കുമീ
പാതയോരങ്ങളിൽ
തളർന്നു മയങ്ങിയ
മിഴികളുമായി.
ആശിപ്പൂ നിന്റെ സ്നേഹ
സാന്ത്വനം എൻ കാൽ
തിണർപ്പുകൾ വറ്റിക്കുവാൻ
നീരുള്ള മണ്ണായി നീ
മാറുമെങ്കിൽ ഞാൻ
ഏറെ ദൂരം ഇനി യാത്ര ചെയ്യാം
ഒടുവിൽ നിൻ തരികളി-
ലൊന്നായി തീരുവാൻ നനവുള്ള
മണ്ണേ ഞാൻ നിന്നധോ
ഭാഗത്ത്‌ വീണുറങ്ങാം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ